Milinda

Igor Stravinsky (1882-1971) was een diepgelovig mens. Spiritualiteit en muziek waren voor hem innig met elkaar verbonden. Maar over de ware aard van zijn religieuze ingesteldheid liet hij iedereen in het ongewisse. Gelukkig is er zijn Muzikale Poëtica (1942) dat niet alleen een getuigenis bevat van zijn muzikale overtuigingen. Wie goed tussen de regels leest, vindt er ook sporen van zijn spirituele geloofsbelijdenis. Deze blijken steeds verbonden met het neoplatonisme. De zoektocht naar deze sporen voert Francis Smets o.a. naar de Russische filosofen van de Sveedinstvo of ‘Al-Eenheid’ die aan het einde van de 19^e en het begin van de 20^e eeuw een ware renaissance van het neoplatonisme veroorzaakten. Op zijn zwerftocht langs deze bronnen laat de auteur zich steeds leiden door een grondgedachte van het neoplatonisme: schoonheid is een weg naar God. Op deze wijze werpt hij tevens een heel ander licht op een van de meest ‘revolutionaire’ componisten van de 20^e eeuw.